Volg je eigen pad

Op een dag ging een vader met zijn zoon en een ezel op reis (ja het was al even geleden ;-)).

Vader had besloten zelf te gaan lopen en zette zijn zoon op de rug van hun ezel. Zo gingen zij op weg tot ze een paar mensen tegenkwamen die zeiden: ‘Dat is de wereld op zijn kop. De jeugd heeft geen respect meer voor de ouderen. Die gezonde jongen rijdt op een ezel, terwijl zijn arme, vermoeide vader nauwelijks vooruit komt’.

Toen de jongen dit hoorde stond hem het schaamrood op de kaken. Hij stapte af en stond erop dat zijn vader verder zou rijden. Dus zo liepen ze verder, vader op de ezel en de jongen te voet. Even later kwamen ze weer mensen tegen die zeiden: ‘Moet je dat zien! Wat een ontaarde vader, die zelf lekker op de ezel zit en zijn kind laat lopen’.

Na dit verwijt draaide de vader zich naar zijn zoon en zei: ‘Kom, dan zullen we samen op de ezel rijden’. Zo vervolgden ze hun weg, tot zij mensen tegenkwamen die zeiden: ‘Kijk, dat arme beest! Zijn rug zakt door onder hun gewicht, wat een dierenbeulen!’.

Daarop zei de vader tegen zijn zoon: ‘Laten we afstappen. Het is beter dat we allebei gaan lopen, dan kan niemand ons nog iets verwijten’. Zo liepen ze verder achter hun ezel. Tot een stel voorbijgangers weer commentaar leverde: ‘Wat zijn er toch een dwazen op de wereld! Ze lopen in de brandende zon en geen van beiden denkt eraan op de ezel te gaan zitten’

Vader draaide zich om naar zijn zoon en zei: “Tja, mijn zoon, hoe je je ook gedraagt, op- en aanmerkingen zullen er altijd in overvloed zijn. Volg daarom altijd wat je eigen hart je ingeeft”.

Een verhaal van Aesopu